11 Απριλίου 2017

Παρόλες

Ξεκίνησα να γράψω μια νέα ανάρτηση.

Έσβησα πολλές φορές την πρώτη σειρά. 

Όχι γιατί δεν έχω τι να πω. Έχω πολλές "κουβέντες στοιβαγμένες μέσα μου" που λέει και ο Καβάφης. 

Αλλά αναρωτιέμαι κατά πόσον έχουν λόγο να καταγραφούν εδώ--και να τις μοιραστώ με άλλους.

Πόσα δισεκατομμύρια λέξεις γράφονται άραγε κάθε μέρα; Και πόσα διαβάζονται; Μέσα σ' αυτόν τον ορυμαγδό λέξεων, ο δικός μου ψίθυρος τι εξυπηρετεί πέρα από τη δική μου ψυχοθεραπεία;

Κουβέντες, κουβέντες, κουβέντες...

Και τελικά έγραψα και δημοσιεύω ακριβώς το είδος του κειμένου που θεωρώ άχρηστο: Αυτοαναφορικό, εσωστρεφές και κενό πληροφορίας! 

(Τουλάχιστον το τραγούδι είναι ωραίο.)