Urban Festival (=Πανηγύρι) στην εξωτική Άνω Τούμπα

Πάντα απορούσα τι εξυπηρετούν τα πανηγύρια εκκλησιών μέσα στην πόλη. Οι γραφικές θρησκευτικές παραδόσεις της ορθόδοξης παράδοσης (λιτανείες κλπ.) έχουν μάλλον χάσει την παλιά τους αίγλη, σε αντίθεση με τις αντίστοιχες της καθολικής εκκλησίας (που είναι πολύ σούπερ, με καρδιές που αιμορραγούν, στολές τύπου ΚΚΚ και άλλα τινά.).

Αποφάσισα, λοιπόν, να επισκεφθώ το πανηγύρι της γειτονιάς μου για να κρίνω ιδίοις όμμασι. Πέρασα καταπλητικά και κατάλαβα πόσο λάθος έκανα που σνόμπαρα ως επαρχιώτικο τον θεσμό των πανηγυριών.

Αφήνω τις εικόνες να μιλήσουν μόνες τους.

Κατηγορία Α :: Εφαρμοσμένες τέχνες | Βιομηχανικός σχεδιασμός

Κατηγορία Β :: Εικαστικά

  

Κατηγορία Γ :: Μουσική

Και μετά από τόση κουλτούρα, χρειάζεται και λίγη διασκέδαση...

Εσείς θα ανεβείτε στο «Πλοίο της αγάπης», στον «Καζαντζάκη» ή στον «Δύστο»;

Ζωολογικός κήπος Καλαμαριάς: Μην πετάτε αποφάγια στους αποκάτω

Ανακοίνωση σε πολυκατοικία υψηλών εισοδημάτων στην Καλαμαριά.

Είναι καλοκαίρι, φάγατε στο μπαλκόνι βλέποντας ματς και βαριέστε να πάτε στον σκουπιδοτενεκέ για να πετάξτε τα αποφάγια σας; 

Δεν πειράζει, βρε αδερφέ, πέτα τα από το μπαλκόνι. Μόνο δείξε λίγη κοινωνική συνείδηση και προσπάθησε να μη λερώσουν το μπαλκόνι των αποκάτω και το στέγαστρο της εισόδου...

FAIL.

Θα την κρεμάσω!

Επειδή όλο γράφω για φαγητό και ποτό, είπα να πρωτοτυπήσω λίγο και να καταπιαστώ με θέμα αμιγούς οικιακής οικονομίας. (Τον τελευταίο καιρό την έχω δει domestic goddess.)

Είναι, λοιπόν, η εποχή που μαζεύουμε τα μάλλινα. Για την ακρίβεια, τα μάλλινα θα έπρεπε να έχουν μαζευτεί εδώ και καιρό αλλά λίγο η τεμπελιά μου λίγο ο κακός καιρός, η αλλαγή των εποχών στις ντουλάπες μου άργησε μια μέρα (και δύο και τρεις...).

Δεν φαντάζομαι κανείς να βάζει πια ναφθαλίνη. Εκτός του ότι μυρίζει απαίσια, είναι τοξική όχι μόνο για τον σκώρο αλλά και για τον άνθρωπο, ιδίως για τα παιδιά. Οι εναλλακτικές λύσεις που βρίσκουμε στο σούπερ μάρκετ συνήθως περιέχουν πυρεθρίνη, η οποία επίσης είναι τοξική, ιδιαίτερα για τα κατοικίδια και τη θαλάσσια ζωή ενώ έχει επίσης ενοχοποιηθεί για μείωση της γονιμότητας στον άνθρωπο.

Μπροστά στο δίλημμα «τα μάλλινά μου ή εγώ», η καλύτερη απάντηση που βρήκα είναι ένα μίγμα αρωματικών και μπαχαρικών. Ο σκώρος το βρίσκει άκρως απωθητικό αλλά κάνει τα ρούχα να μοσχομυρίζουν.

Παίρνουμε, λοιπόν, λεβάντα, μέντα, δεντρολίβανο, γαρύφαλλο (το μπαχαρικό) και ροκανίδι κέδρου και γεμίζουμε πουγκάκια από γάζα, τούλι ή οργαντίνα. Εγώ αγόρασα έτοιμα πουγκάκια αλλά μπορείτε επίσης να κόψετε τετράγωνα κομμάτια υφάσματος και να τα δέσετε με κορδέλα (ή ακόμα και με σπάγκο, αν είστε πιο grunge τύπος). Οι μπομπονιέρες επίσης γίνονται καταπληκτικά πουγκάκια (αφού βγάλετε τα κουφέτα, έτσι;). 

Η αναλογία δεν έχει σημασία. Ακολουθήστε τις οσφρητικές σας προτιμήσεις. Αν δεν σας αρέσει ένα από τα αρωματικά, απλώς παραλείψτε το. Επίσης, αν σας ενοχλεί η σκόνη που βγάζει το ροκανίδι κέδρο, μπορείτε να βάλετε μπάλες ή μεγαλύτερα κομμάτια κέδρου.

Σε αντίθεση με τα προϊόντα του εμπορίου, το αρωματικό πουγκάκι δεν σκοτώνει τον σκώρο. Συνεπώς, χρειάζονται κάποια πιο ισχυρά μέτρα από την πλευρά μας.

:: Πλένουμε οπωσδήποτε τα μάλλινα πριν τα αποθηκεύσουμε. Τίποτα δεν τραβάει τον σκώρο περισσότερο από τον ιδρώτα ή άλλες οργανικές ουσίες που τυχόν βρεθούν πάνω στα μάλλινα.

:: Ιδανικά αποθηκεύουμε τα ρούχα μέσα σε κουτιά ή σακούλες που κλείνουν αεροστεγώς, οπότε ο σκώρος δεν έχει από πού να μπει.

:: Βάζουμε τα πουγκάκια στα κουτιά ή τα κρεμάμε στις ντουλάπες. Αν η μυρωδιά είναι έντονη, έχουμε βάλει αρκετά.

:: Πιστεύεται ότι το μελάνι της εφημερίδας απωθεί τον σκώρο. Δεν έχω καταφέρει να διασταυρώσω την πληροφορία, αλλά καλού κακού βάλε μερικά φύλλα εφημερίδας στον πάτο της ντουλάπας ή του μπαούλου.

Bonus material // Making of

Φρανκεν-φράουλα

Παγκόσμια αποκλειστικότητα από την Κεραμιδόγατα: Το αποτέλεσμα διασταύρωσης φράουλας με σαλούφα βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, μέσα σε κουπάκι με φράουλες Ηλείας.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, τα εργαστήρια γενετικής ανά τον κόσμο μαρκάρουν στενά τον παραγωγό ώστε να τους αποκαλύψει το μυστικό. Εκπρόσωπος τύπου μεγάλης εταιρίας γενετικής μηχανικής μάς αποκάλυψε ότι αν ο παραγωγός δεχτεί να συνεργαστεί μαζί τους, σχεδιάζουν να κυκλοφορήσουν στην αγορά φράουλες με γονίδια ελέφαντα ώστε κάθε κουπάκι να περιέχει μία μόνο φράουλα, μειώνοντας έτσι το κόστος παραγωγής.

Για την πληρέστερη ενημέρωσή σας, δοκιμάσαμε τη φράουλα και διαπιστώσαμε ότι η γεύση και το άρωμά της παραπέμπουν μάλλον σε σαλούφα παρά σε φράουλα.

Πού παντρεύεστε λέει;;;

Καταπιάνομαι με αυτό το θέμα καθώς πλησιάζει ο καιρός που θα αρχίσουμε να λαμβάνουμε προσκλήσεις γάμων και βαφτίσεων. (Και είναι η τέλεια ευκαιρία να το παίξω Ζαμπούνης.)

Η νέα μόδα των τελευταίων ετών είναι αυτό που ονομάζω σε άπταιστα ελληνικά «destination weddings», δηλαδή γάμοι εκτός έδρας. 

Παράδειγμα: Το ζευγάρι ζει στην Αθήνα, ο γαμπρός είναι από την Άρτα, η νύφη γεννήθηκε στην Κατερίνη αλλά επειδή η μαμά της είναι από τα Τρίκαλα, ο γάμος θα γίνει στα Τρίκαλα. Μέσα Ιουλίου. (Έχει και ωραία δροσιά τότε στον θεσσαλικό κάμπο...)

Άλλη εκδοχή: Το ζευγάρι γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη αλλά επειδή γνωρίστηκαν σε διακοπές στο Καστελόριζο, ο γάμος θα τελεστεί εκεί. 

Ακόμα πιο τρέντι εκδοχή είναι τα βαφτίσια εκτός έδρας: Βάφτιση κοντινού συγγενόπουλου σε κορφοβούνι το Σάββατο πριν από του Αγίου Πνεύματος (ώστε να καταστραφεί ολόκληρο το τριήμερο των προσκεκλημένων...).

Καταλαβαίνω την ανάγκη των σύγχρονων ζευγαριών να βιώσουν τον γάμο τους (ή τη βάφτιση του παιδιού τους) ως μια αλλιώτικη, μοναδική εμπειρία. Άλλωστε ο καθένας μας σε αυτή τη ζωή έχει δικαίωμα στις φαντασιώσεις του (εκκεντρικές η μη).

Ωστόσο εκνευρίζομαι όταν ακούω ζευγάρια (κυρίως νύφες) να λένε «θα είναι μια ευκαιρία για τους προσκεκλημένους να περάσουν ένα όμορφο σαββατοκύριακο στη θάλασσα/στο βουνό και να ξεκουραστούν». Μαντάμ, αν ήθελα να κάνω ριλάξ εκείνο το σαββατοκύριακο, δεν θα χρειαζόμουν ως αφορμή την πρόσκλησή σας. Θα πήγαινα μόνη μου. Ή «τι ωραία, θα σας δούμε όλους μαζί σε ωραίο περιβάλλον». Ναι, θα είμαστε όλοι μαντρωμένοι στο ξενοδοχείο της περιοχής και θα πρέπει να υποστούμε το «μπάτσελορ» και τις άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις που θα οργανώσετε εσείς για μας. (Άσε που μπορεί να μην έχω την παραμικρή διάθεση να συχρωτιστώ με κάποιους από τους καλεσμένους σας...)

Θέλεις, κύριε (ή κυρία), να παντρευτείς στου διαόλου τη μάνα; Θαυμάσια και μπράβο σου που υποστηρίζεις την αποκέντρωση. Τότε κάνε το γάμο σε στενό κύκλο και κάλεσε μόνο τους πολύ κοντινούς συγγενείς και φίλους.

Σε διαφορετική περίπτωση, πρέπει να λάβεις σοβαρά υπόψη σου τις ανάγκες των καλεσμένων σου. 

Ορίστε μερικοί κανόνες καλής συμπεριφοράς για τους προσκαλούντες:

:: Πείτε στους καλεσμένους σας ότι θέλετε πολύ να παρευρεθούν στην τελετή αλλά ότι θα το καταλάβετε απόλυτα αν δεν μπορούν να έρθουν. Και μην το πείτε απλώς για να το πείτε: Θα πρέπει να το εννοείτε.

:: Ο καλεσμένος σας θα επιβαρυνθεί με έξοδα μετακίνησης, διαμονής και σίτισης για να παραστεί στη «σημαντικότερη στιγμή της ζωής σας». Φροντίστε να καλύψετε όσο μεγαλύτερο μέρος αυτών των εξόδων μπορείτε, ειδικά αν είναι σημαντικά. Το λιγότερο που ενδείκνυεται να κάνετε είναι να πληρώσετε εσείς το ξενοδοχείο του. Όχι, δεν χρειάζεται να είναι ξενοδοχείο 5* αλλά μη διανοηθείτε να βάλετε τους καλεσμένους σας σε μια τρώγλη. Αν έχετε τη δυνατότητα να καλύψετε και κάποια από τα μεταφορικά (π.χ. να μισθώσετε λεωφορείο για τη μεταφορά από το λιμάνι ή το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο), τόσο το καλύτερο.

:: Εναλλακτικά, μπορείτε να γράψετε στο προσκλητήριο (και επίσης να το πείτε προφορικά): «Η παρουσία σας στον γάμο μας είναι το καλύτερο δώρο που μπορείτε να μας κάνετε, γι' αυτό και δεν θα δεχθούμε άλλα δώρα, παρά μόνο εντελώς συμβολικά». Ή κάτι ανάλογο. Και και πάλι θα πρέπει να το εννοείτε με κάθε ειλικρίνεια. Άλλωστε τι θα το κάνετε ακόμα ένα βάζο ή ένα σερβίτσιο τσαγιού με τριανταφυλλάκια; Εννοείται ότι σε αυτή την περίπτωση απαγορεύεται το προσκλητήριο να έχει πληροφορίες για λίστα γάμου ή (eew!) αριθμό λογαριασμού τράπεζας.

::  Ενημερώστε εκ των προτέρων τους καλεσμένους για τις τοπικές συνθήκες που θα αντιμετωπίσουν. Μόλις σας επιβεβαιώσουν ότι θα έρθουν, στείλτε τους πληροφορίες για τα δρομολόγια πλοίων/αεροπλάνων/τοπικών λεωφορείων και δώστε τους τα σχετικά τηλέφωνα (μέσων μεταφοράς, λιμεναρχείων, ξενοδοχείων, ταξί κλπ.). Προειδοποιήστε τους καλεσμένους για άλλες ιδιαιτερότητες του τόπου. Π.χ. αν θα χρειαστεί να περπατήσουν σε καλντερίμια, ενημερώστε τις κυρίες να αφήσουν τα Manolos στο σπίτι. Αν το βράδυ στο νησί έχει αέρα και ψοφόκρυο, πείτε στους καλεσμένους σας να φέρουν μαζί τους νιτσεράδα και να αφήσουν κατά μέρος τις αραχνοϋφαντες πασμίνες. Επίσης, αν ο γάμος γίνεται το καλοκαίρι σε μέρος με θάλασσα, θυμίστε τους να πάρουν μαγίο.

:: Καλό είναι, επίσης, να βοηθήσετε τους καλεσμένους σας να περάσουν όμορφα πριν και μετά το γάμο. Μια ωραία χειρονομία θα ήταν να αφήσετε στα δωμάτιά τους έναν χάρτη της περιοχής και κάποιες προτάσεις για αξιοθέατα, εστιατόρια, αγορές. Επίσης, αν ο γάμος σας περιλαμβάνει ασυνήθιστα, τοπικά γαμήλια έθιμα, μπορείτε προσθέσετε ένα κειμενάκι που να εξηγεί τη σημασία τους. Τέλος, θα ήταν όμορφο το πακετάκι υποδοχής να περιλαμβάνει και κάποιο μικρό, τοπικό προϊόν (ένα μικρούτσικο βαζάκι μέλι ή ελιές, ένα παστέλι κλπ.) ως καλωσόρισμα. Αυτές οι χειρονομίες λένε στον καλεσμένο σας ότι θέλετε πραγματικά να περάσει καλά και όχι απλώς να τον έχετε ως φόντο στις φωτογραφίες του γάμου.

:: Μεριμνήστε ώστε το «bachelor party» και τυχόν άλλες έξοδοι (γεύματα/δείπνα) για τους καλεσμένους να είναι καλά οργανωμένα. Θυμηθείτε ότι άλλες ανάγκες και επιθυμίες έχουν οι μεγαλύτεροι καλεσμένοι και άλλες οι νεότεροι. Μην παραμελήσετε ούτε τους μεν ούτε τους δε. 

:: Ο τόπος τέλεσης του μυστηρίου και της δεξίωσης καλό είναι να γειτνιάζουν με το ξενοδοχείο όπου φιλοξενούνται οι προσκεκλημένοι. Μην απαιτήσετε από τους καλεσμένους σας να πρέπει να οδηγήσουν μισή ώρα μέσα στη νύχτα και αφού έχουν πιει και ξεφαντώσει. Ή μήπως σκοπεύετε να βάλετε σε κάθε θέση χαρτάκι «καταναλώστε αλκοόλ υπεύθυνα»;

:: Μπείτε στον κόπο να στείλετε μια (χειρόγραφη) ευχαριστήρια κάρτα σε όσους παρευρέθηκαν. Αν προσθέσετε και μια φωτογραφία τους από το μυστήριο ή το γλέντι, παίρνετε εξτρά πόντους.

:: Και μερικές συμβουλές για τη διοργάνωση του γάμου (ομιλεί η πείρα):

Η διοργάνωση γάμου εκτός έδρας είναι δύσκολη υπόθεση. Αν επιθυμείτε σύνθετα πράγματα, αρχίστε την οργάνωση πολύ νωρίτερα από ότι θα υπολογίζατε για γάμο εντός των τειχών. // Εντοπίστε καλούς ντόπιους συνεργάτες (ανθοπώλη, φωτογράφο, εστιάτορα κλπ.) και αποφύγετε πάση θυσία να φέρετε τα λουλούδια και το φαγητό από μακριά. Τα αποτελέσματα θα είναι απογοητευτικά. // Συμβιβαστείτε με τους περιορισμούς ενός μικρού τόπου. Μην περιμένετε ο ανθοπώλης της Νισύρου να μπορεί να φτιάξει συνθέσεις ικεμπάνα (αν και μπορεί να εκπλαγείτε). Ομοίως, μη ζητήσετε από την ταβέρνα κάτω από τον πλάτανο να ετοιμάσει γαλλικά κομμένο καρέ αρνιού. // Από την άλλη, οι περιορισμοί μπορεί να σας οδηγήσουν σε ευφάνταστες και υπέροχες λύσεις: Αφήστε κατά μέρος τις φαντασιώσεις για αφρούς από μπισκ αστακού και γαλλική σαμπάνια και σερβίρετε την τοπική σπεσιαλιτέ, ακόμα κι αν είναι κάτι εκ πρώτης όψεως ταπεινό, όπως ψητό αρνί ή χειροποίητα ζυμαρικά με ντόπιο κεφαλοτύρι. Οι καλεσμένοι κατά πάσα πιθανότητα θα γλείψουν τα δάχτυλά τους. // Αφιερώστε λίγο χρόνο για να ανακαλύψετε τις καλύτερες τοπικές σπεσιαλιτέ και δεν θα το μετανιώσετε. // Μην ξεχάσετε τα τοπικά ποτά. // Τα δυτικότροπα γλυκά της ελληνικής επαρχίας συνήθως παραπέμπουν σε αφρό ξυρίσματος ή ακρυλικό στόκο. Αν παρόλαυτα θέλετε τούρτα, εξετάστε το ενδεχόμενο να προσφέρετε ως γλυκό και κάτι ντόπιο, ακόμα κι αν είναι π.χ. ένα αμυγδαλωτό. // Επιστρατεύστε τους κοντινούς σας και αναθέστε τους από έναν ρόλο την ημέρα του μυστηρίου γιατί αλλιώς θα παλαβώσετε. // Αποδεχθείτε ότι ίσως να μην είναι όλα τέλεια αλλά αυτό δεν πειράζει καθόλου. Αφεθείτε να περάσετε καλά και μην εστιάζετε στα αρνητικά.

Να ζήσετε, βρε!

Και μερικές συμβουλές για τους καλεσμένους:

:: Ακόμα κι αν σας ζητήθηκε να μη φέρετε δώρο, είναι όμορφη χειρονομία να προσφέρετε κάτι συμβολικό. Μη φέρετε σε δύσκολη θέση το ζευγάρι και τους άλλους καλεσμένους προσφέροντας κάτι εμφανώς πανάκριβο.

:: Μην είστε γκρινιάρηδες. Ακόμα κι αν το ξενοδοχείο έχει απαίσιο στρώμα ή η μπριζόλα στο γλέντι είναι σαν σολόδερμα, διαβεβαιώστε το ζευγάρι ότι όλα είναι μια χαρά. Μην τους πικράνετε, ειδικά αν έχουν ξεσκιστεί για να σας περιποιηθούν. Εξαίρεση: Αν είστε στενός φίλος του ζευγαριού, μπορείτε να επισημάνετε με κομψό τρόπο διάφορα προβλήματα αλλά μόνο αν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος (π.χ. για να διορθωθούν).

Να τους χαίρεστε!

Ο Δήμος Θεσσαλονίκης σας εύχεται καλά Χριστούγεννα και καλή Σαρακοστή

(Πλατεία Ελευθερίας, χθες βράδυ.)

Αδυνατώ να κατανοήσω την εμμονή των τοπικών αρχόντων με τη χριστουγεννιάτικη «διακόσμηση». Από τη μια, αρέσκονται να γεμίζουν τις πόλεις μας με λαμπιόνια, αγγελάκια, δεντράκια και καμπανούλες αμφιβόλου--ως επί το πλείστον--αισθητικής, προκαλώντας οπτική ρύπανση και σπαταλώντας ηλεκτρικό ρεύμα. Από την άλλη, επειδή η αφαίρεση και επανατοποθέτηση πολλών από αυτά τα «διακοσμητικά» προφανώς είναι ασύμφορη, κρίνεται σκόπιμη η παραμονή τους στην πόλη 365 ημέρες τον χρόνο. Ενίοτε δε παραμένουν αναμμένα, προφανώς εκ παραδρομής.

Ή μήπως είμαι κακόπιστη και οι τοπικοί άρχοντες απλώς προσπαθούν να κρατήσουν το πνεύμα των Χριστουγέννων διαρκώς μέσα στις καρδιές μας;

Γλυκά με αχλάδι από τη Sugarela

Αχλάδι :: Ένα φρούτο που δίνει καταπληκτικά αποτελέσματα στη ζαχαροπλαστική.

Sugarela :: Ένα από τα ελάχιστα ζαχαροπλαστεία της Θεσσαλονίκης που σέβεται τον εαυτό του.

Σάββατο μεσημεράκι :: Η ιδανική μέρα και ώρα για ζαχαροπλαστικές εμπειρίες

Αν δεν καταλάβατε πού το πάω, ορίστε: Το περασμένο Σάββατο στο .ES είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τη Χριστίνα Κάκκου, την ψυχή του Sugarela, να φτιάχνει γλυκά με αχλάδι. Η Χριστίνα είναι μια όμορφη, κομψή και χαμογελαστή ζαχαροπλάστισσα που ξέρει πολύ καλά τη δουλειά της, ωστόσο δεν την αντιμετωπίζει με σοβαροφάνεια. Απολαμβάνω ιδιαίτερα να παρακολουθώ μάστορες ενόσω δημιουργούν, ιδίως όταν μετά μπορώ να καταναλώσω τα έργα τους!

:: Σημείωση 1 :: Η παρασκευή των γλυκών περιγράφεται στο περίπου, όπως έβλεπα τη Χριστίνα να τα φτιάχνει. Στη ζαχαροπλαστική παίζει ρόλο η ακρίβεια αλλά οι συγκεκριμένες συνταγές είναι αρκετά... ανεκτικές και ακόμα και ένας ερασιτέχνης αλλά κάπως έμπειρος ζαχαροπλάστης μπορεί να πετύχει αρκετά καλό αποτέλεσμα.

:: Σημείωση 2 :: Ακολουθούν μερικές συμβουλές και μικρά μυστικά, αρκετά από τα οποία είναι της ίδιας της Χριστίνας.

Η Χριστίνα ξεκίνησε με μια τάρτα αχλάδι με κρέμα αμυγδάλου. Χάριν συντομίας, είχε φέρει έτοιμη μια ψημένη βάση τάρτας. Καθάρισε και έκοψε τα αχλάδια στα δύο και στη συνέχεια το κάτω μέρος τους σε φετούλες, ανοίγοντάς τα σαν βεντάλια, και τα τοποθέτησε μέσα στην τάρτα. Στη συνέχεια ετοίμασε την κρέμα αμυγδάλου. Χτύπησε βούτυρο ελαφρά λιωμένο (λίγο πιο ζεστό από θερμοκρασία περιβάλλοντος), πρόσθεσε λικέρ Galliano με άρωμα βανίλιας, τρίμμα αμυγδάλου και αυγά. Με την κρέμα αυτή κάλυψε τα αχλάδια και έψησε την τάρτα σε φούρνο προθερμασμένο στους 170 βαθμούς για περίπου 15'.

:: Tips ::
// Η βάση της τάρτας καλό είναι να προψηθεί. Για να μη φουσκώσει η ζύμη τη σκεπάζουμε με λαδόκολλα και να ρίχνουμε πάνω φασόλια (ή άλλο όσπριο) για βάρος, προσέχοντας να καλύπτουν όλη την επιφάνεια της ζύμης. (Στο εξωτερικό έχω δει και κεραμικά φασόλια για αυτή τη δουλειά αλλά το βρίσκω λίγο υπερβολή.) Αφού βγάλουμε την τάρτα, η Χριστίνα συμβουλεύει να την αλείψουμε με αυγό για την ψήσουμε για άλλα 5’. Το αυγό λειτουργεί ως υγρομόνωση και βοηθάει την τάρτα να μείνει τραγανή.
// Το λικέρ Galliano είναι το βασικό συστατικό του κοκτέιλ Harvey Wallbanger και χαρακτηριστικό του είναι το κίτρινο χρώμα του και το ψηλό μπουκάλι του. Η προσθήκη του στη συνταγή είναι προαιρετική και μπορεί να αντικατασταθεί με άλλο ποτό (π.χ. λικέρ Amaretto).
// Το τρίμμα αμυγδάλου καλό είναι να το προμηθευτούμε έτοιμο (από κατάστημα με είδη ζαχαροπλαστικής). Μπορούμε να αποπειραθούμε να το φτιάξουμε μόνοι μας τρίβοντας σε πολυμηχάνημα αμύγδαλο φιλέ αλλά ελλοχεύει ο κίνδυνος να γίνει πάστα αμυγδάλου αντί για σκόνη.

Η βασική πρώτη ύλη για το δεύτερο γλυκό, τα γεμιστά αχλάδια, ήταν ολόκληρα αχλάδια, καθαρισμένα και βρασμένα σε ελαφρύ σιρόπι. Για τη γέμιση η Χριστίνα πήρε κρέμα ζαχαροπλαστικής με λεμόνι και πρόσθεσε ψιλοκομμένο δυόσμο και limoncello. Σε ποτήρια κοκτέιλ ή παλιομοδίτικα, ρηχά ποτήρια σαμπάνιας (δηλαδή όχι flutes) έβαλε λίγη κρέμα σαντιγί χωρίς ζάχαρη, χτυπημένη ελαφρά (όχι πολύ σφιχτή) και με κορνέ γέμισε τα αχλάδια με την κρέμα λεμονιού. Περέχυσε τα αχλάδια μια λιωμένη σοκολάτα και γαρνίρισε με ένα κλαδάκι δυόσμο.

:: Tips ::
// Η Χριστίνα τόνισε ότι ο δυόσμος (και όλα τα μυρωδικά) πρέπει να ψιλοκόβονται με καλά ακονισμένο μαχαίρι ώστε να μη γίνονται νιανιά.
// Τα ποτήρια του κοκτέιλ ή της σαμπάνιας είναι καταπληκτικά για παρουσίαση γλυκών. Οι ειδικοί λένε ότι η σαμπάνια πρέπει να πίνεται σε στενόμακρα ποτήρια ώστε να αναδεικνύονται οι φυσαλίδες της. Ρηχά ποτήρια σαμπάνιας έχει κατά πάσα πιθανότητα η μαμά ή η γιαγιά σας. Δεδομένου ότι οι περισσότερες μαμάδες και γιαγιάδες δεν πίνουν σαμπάνια, προτείνετέ τους να τα χρησιμοποιούν ως σικ μπολ επιδορπίου (ή ζητήστε τα για δική σας χρήση). Τα στενόμακρα ποτήρια της σαμπάνιας μπορεί να μην ενδείκνυνται για τη συνταγή αυτή αλλά είναι τέλεια όταν ένα γλυκό έχει πολλές στρώσεις με διαφορετικά χρώματα ή υφές (π.χ. παρφέ).

Το τρίτο γλυκό ήταν κατά γενική ομολογία το καλύτερο: Σοταρισμένα και καραμελωμένα αχλάδια. Η Χριστίνα καθάρισε και έκοψε σε φετούλες τα αχλάδια, και τα σοτάρισε στο τηγάνι με λίγο λάδι (ελλείψει βουτύρου), ζάχαρη, σκισμένους λοβούς βανίλιας και Galliano. Όταν καραμέλωσαν, τα έκανε φλαμπέ και τα έβγαλε από τη φωτιά. Τα σερβίρισε σε στενόμακρο πιατάκι με παγωτό βανίλια, την κρέμα λεμονιού που περίσσεψε από το άλλο γλυκό και λιωμένη σοκολάτα. (Κατά τη γνώμη μου, το παγωτό πρόσφερε μόνο σε επίπεδο υφής, η κρέμα λεμονιού έδινε μια ταιριαστή νότα αλλά η λιωμένη σοκολάτα δεν μου έκανε τίποτα.) Ένα απλό και γρήγορο αλλά πολύ ραφινάτο και γευστικό γλυκό που μας έκανε να παραληρούμε. Αλήθεια.

:: Tips ::
// Τους λοβούς της βανίλιας τους σκίζουμε κατά μήκος, ξύνουμε τους αρωματικούς σπόρους και ρίχνουμε λοβούς και σπόρους στο γλυκό. (Η Χριστίνα ανέφερε από ποια πλευρά καλό είναι να σκίζουμε τους λοβούς αλλά ομολογώ ότι δεν το έπιασα...) Πριν σερβίρουμε το γλυκό, αφαιρούμε τους ξυλώδεις λοβούς. Αν θέλουμε, τους ξεπλένουμε και τους βάζουμε σε δοχείο με ζάχαρη, η οποία μετά από λίγες μέρες παίρνει ένα λεπτό άρωμα βανίλιας. Εγώ, πάλι, με λοβούς βανίλιας αρωματίζω το Caro, το αγαπημένο μου υποκατάστατο καφέ.
// Οι σπόροι διακρίνονται μέσα στο γλυκό οπότε αν κάπου φάτε γλυκό με άρωμα βανίλιας που περιέχει μικρούτσικους μαύρους κόκκους, θεωρήστε το καλό οιωνό: Το γλυκό σας έχει φυσική και όχι συνθετική βανίλια.
// Μη διανοηθείτε να βάλετε συνθετική βανίλια στο παραπάνω γλυκό, εκτός αν ζείτε σε τόπο όπου δεν διατίθεται φυσική βανίλια σε λοβούς. Το άρωμα της φυσικής βανίλιας δεν συγκρίνεται με τη συνθετική βανιλίνη.
// Αν μας έχει τελειώσει το βούτυρο αλλά μας βρίσκεται κρέμα γάλακτος με πολλά λιπαρά, μπορούμε να χτυπήσουμε την κρέμα γάλακτος μέχρι να γίνει βούτυρο. Θα πάρει λίγη ώρα αλλά γίνεται τέλειο βούτυρο.