10 Σεπτεμβρίου 2017

Κεραμιδόγατα 2.0

Όπως έγραφα και σε προηγούμενη ανάρτηση, η ζωή μου έχει αλλάξει τα μάλα σε σχέση με την εποχή που ξεκίνησα αυτό το ιστολόγιο. Ωστόσο, η Κεραμιδόγατα παραμένει κατά βάση Κεραμιδόγατα: Συνεχίζει να αγαπά το καλό φαγητό και ποτό (απλώς πλέον τα απολαμβάνει κυρίως εντός της οικίας), τα ταξίδια (λιγότερα αλλά επιτέλους ξανάρχισαν!), τα βιβλία (όσο προλαβαίνει να διαβάζει πια), τον κινηματογράφο και τις καλές τηλεοπτικές σειρές (εντάξει, θα είμαι ειλικρινής, από τότε που γεννήθηκε ο γιος μου μόνο House of Cards και 3-4 επεισόδια The Crown έχω δει, ταινία ούτε καν τρέιλερ!), το περπάτημα και η εξερεύνηση (πλέον συνήθως με ένα παιδικό καρότσι ή ποδηλατάκι αλλά ΟΚ).

Η Κεραμιδόγατα πέθανε, ζήτω η Κεραμιδόγατα!

Ο αναρτήσεις πλέον δεν θα εστιάζουν τόσο στο «έξω» αλλά στο «μέσα», με κάθε έννοια. Είπαμε, η ζωή έχει διάφορες φάσεις και απαιτεί προσαρμοστικότητα. (Βέβαια όποιος περιμένει από την Κεραμιδόγατα να βάλει φακιόλι και να δίνει μαθήματα οικιακής οικονομίας και ανατροφής παιδιών, καλύτερα να πάει σε καμιά μαμαδοομάδα στο Facebook γιατί εδώ θα απογοητευτεί. Σαφώς και έχω ισχυρές απόψεις για την ανατροφή παιδιών αλλά δεν νομίζω ότι ενδιαφέρουν κανέναν. Επίσης, αν εξαιρέσουμε το μαγείρεμα, σιχαίνομαι τη φροντίδα του σπιτιού και το κάνω μόνο επειδή--προς το παρόν τουλάχιστον--δεν μπορώ να προσλάβω μόνιμα butler και οικονόμο ή έστω οικιακή βοηθό επί καθημερινής βάσης. A girl can dream, right?)

(Επόμενος στόχος: Ανανέωση της εμφάνισης του ιστολογίου.)


* Τρελό κάψιμο το Alley Cat, παρεμπιπτόντως. Πού το θυμήθηκα ε; Αν το έχεις παίξει κάποτε είσαι ΠΟΛΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ (και παλιοσειρούλα!). 

11 Απριλίου 2017

Παρόλες

Ξεκίνησα να γράψω μια νέα ανάρτηση.

Έσβησα πολλές φορές την πρώτη σειρά. 

Όχι γιατί δεν έχω τι να πω. Έχω πολλές "κουβέντες στοιβαγμένες μέσα μου" που λέει και ο Καβάφης. 

Αλλά αναρωτιέμαι κατά πόσον έχουν λόγο να καταγραφούν εδώ--και να τις μοιραστώ με άλλους.

Πόσα δισεκατομμύρια λέξεις γράφονται άραγε κάθε μέρα; Και πόσα διαβάζονται; Μέσα σ' αυτόν τον ορυμαγδό λέξεων, ο δικός μου ψίθυρος τι εξυπηρετεί πέρα από τη δική μου ψυχοθεραπεία;

Κουβέντες, κουβέντες, κουβέντες...

Και τελικά έγραψα και δημοσιεύω ακριβώς το είδος του κειμένου που θεωρώ άχρηστο: Αυτοαναφορικό, εσωστρεφές και κενό πληροφορίας! 

(Τουλάχιστον το τραγούδι είναι ωραίο.)