Ξεκίνησα να γράψω μια νέα ανάρτηση.
Έσβησα πολλές φορές την πρώτη σειρά.
Όχι γιατί δεν έχω τι να πω. Έχω πολλές "κουβέντες στοιβαγμένες μέσα μου" που λέει και ο Καβάφης.
Αλλά αναρωτιέμαι κατά πόσον έχουν λόγο να καταγραφούν εδώ--και να τις μοιραστώ με άλλους.
Πόσα δισεκατομμύρια λέξεις γράφονται άραγε κάθε μέρα; Και πόσα διαβάζονται; Μέσα σ' αυτόν τον ορυμαγδό λέξεων, ο δικός μου ψίθυρος τι εξυπηρετεί πέρα από τη δική μου ψυχοθεραπεία;
Κουβέντες, κουβέντες, κουβέντες...
Και τελικά έγραψα και δημοσιεύω ακριβώς το είδος του κειμένου που θεωρώ άχρηστο: Αυτοαναφορικό, εσωστρεφές και κενό πληροφορίας!
(Τουλάχιστον το τραγούδι είναι ωραίο.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου