Fog and the City

Υπάρχει κάτι το μαγικό στην εικόνα ενός ουρανοξύστη η κορυφή του οποίου χάνεται μέσα στην ομίχλη της Νέας Υόρκης...

(Κρίμα που η φωτογραφία είναι μάπα από τεχνικής απόψεως. Ένεκα jet lag...)

"I want to ride my bicycle, I want to ride my bike..."



Χθες έκανα την πρώτη μου βόλτα με ποδήλατο μέσα στην πολή (Θεσσαλονίκη). Ήταν κάτι που ήθελα από καιρό αλλά δεν τολμούσα να κάνω.

Επιτέλους βρήκα το θάρρος. Δύο ήταν τα βασικά κίνητρα της απόφασης:

1. Το ποδήλατο είναι εξαιρετική μέθοδος ήπιας γυμναστικής για όσους από εμάς κάνουν δουλειά που τους καθηλώνει σε μια καρέκλα.

2. Το ποδήλατο είναι το πιο φιλικό προς το περιβάλλον μέσο μεταφοράς. Η χρήση του υποδηλώνει μια ιδεολογία που με εκφράζει.

Φυσικά υπάρχουν και άλλα πλεονεκτήματα του ποδηλάτου: Ταχύτητα στις μετακινήσεις (ιδίως εκεί που η στάθμευση είναι δύσκολη), οικονομία (ακόμα και τα φτηνά μέσα μαζικής μεταφοράς έχουν εισιτήριο), ευκαιρία να ανακαλύψεις γωνιές της πόλης που διαφορετικά θα παρέβλεπες.

Επίσης, το ποδήλατο είναι διασκεδαστικό! Γιατί, άλλωστε, αρέσει τόσο στα παιδιά; (Τα παιδιά ξέρουν καλύτερα πάντα!)

Ε, λοιπόν, κι εγώ χθες το καταδιασκέδασα. Ακόμα και κατά τα πρώτα τρομερά λεπτά δίπλα από αυτοκίνητα. Είναι στ' αλήθεια λίγο τρομακτικό να περιτριγυρίζεσαι από τετράτροχα και να σκέφτεσαι ότι ένα λάθος και σε έχουν κάνει λιώμα. Αλλά νομίζω ότι μετά από λίγες ώρες πεταλιού θα νιώσω πολύ πιο άνετα.

Πάντως, οι ποδηλάτες συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται ως γραφικοί και εκκεντρικοί. Το αντιλήφθηκα από τα βλέμματα των περαστικών χθες και από την συγκεκαλυμμένη εχθρότητα των οδηγών.

Η πρώτη μου μετακίνηση ήταν στη γειτονιά. Ελπίζω σιγά σιγά να τολμήσω και μεγαλύτερες βόλτες μέχρι το κέντρο της πόλης ή ακόμα παραπέρα. Ελπίζω επίσης να γνωρίσω και άλλους ποδηλάτες της πόλης.

Watch this space!

Οι άβολες αλήθειες για το περιβάλλον


Trailer: An Inconvenient Truth

Ότι ο Al Gore πήρε Nobel Ειρήνης το ξέρουν όλοι (ή τέλος πάντων όλοι όσοι ασχολούνται με τα Nobel ή το περιβάλλον!). Υπάρχουν διάφορα ενδιαφέροντα σχόλια που μπορούν να γίνουν σχετικά με αυτή την είδηση: Ο συσχετισμός περιβάλλοντος και ειρήνης, o πιθανός ρόλος του "πρώην επόμενου προέδρου των ΗΠΑ" στο μέλλον, η αντίδραση των ΗΠΑ κλπ. κλπ.

Αυτό όμως που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι στην Αγγλία έγινε προσπάθεια να απαγορευθεί η προβολή της ταινίας "An Inconvention Truth" στα σχολεία. Μάλιστα, στην Αγγλία. Την απαγόρευση ζήτησε ο πατέρας δύο παιδιών επικαλούμενος την "έλλειψη αντικειμενικότητας " και τις "επιστημονικές ανακρίβειες" της ταινίας, η οποία βασίζεται σε "συναισθηματισμούς" και "κάνει πλύση εγκεφάλου στα παιδιά".

Μέχρι εδώ καλά. Ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει.

Η υπόθεση πήγε στα δικαστήρια, τα οποία, φυσικά, δεν απαγόρευσαν την προβολή της ταινίας. Ωστόσο, η ταινία θα πρέπει να προβάλλεται με οδηγίες για τους μαθητές και δασκάλους ώστε να αποφευχθεί "η μονομερής παρουσίαση ενός πολιτικού ζητήματος"!

Ο δικαστής επισήμανε, επίσης, εννέα ανακρίβειες της ταινίας. Μη φανταστείτε τίποτα κοτσάνες ή ψέματα ολκής. Απλώς ο δικαστής εντόπισε εννέα ισχυρισμούς που όμως δεν είναι βέβαιο ότι ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα (με άλλα λόγια, ίσως να ανταποκρίνονται).

Η επισήμανση των ανακριβειών δεν με πειράζει--επιστήμων άνθρωπος είμαι, μου αρέσει η επιστημονική αλήθεια.

Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι κάποιοι ενοχλήθηκαν τόσο από την ταινία ώστε να προσπαθήσουν να προβάλουν τις μικρές ανακρίβειες που περιέχει για να την εξουδετερώσουν.

Με το ίδιο σκεπτικό, θα έπρεπε να επισημαίνονται όλες οι ανακρίβειες που περιέχονται στα ντοκυμαντέρ που προβάλλονται στα σχολεία! Δηλαδή όλα τα άλλα ντοκυμαντέρ είναι 100% τεκμηριωμένα;

Ακόμα κι αν ένα μικρό μέρος της ταινίας είναι υπερβολικό, το γεγονός ότι τα περισσότερα στοιχεία της είναι αναμφισβήτητα, δεν καθιστά την ταινία άξια προβολής στα σχολεία; Και, εν πάση περιπτώσει, τι είναι χειρότερο: Να ευαισθητοποιηθούμε υπερβολικά για ένα μικρό πρόβλημα (όπως λένε οι πολέμιοι της ταινίας) ή να μην ευαισθητοποιηθούμε καθόλου για ένα πιθανώς μεγάλο πρόβλημα;

Σήμερα αίσθάνομαι κάπως έτσι...

Μελαγχολία;

Ανία;
Κρυφή χαρά;
Στοχαστικότητα;
Νύστα;
Αποφασιστικότητα;
Παράνοια;
Κρυψίνοια;


Μη σπεύσετε να βγάλτε συμπεράσματα.

Τα μάτια μιας πραγματικής κεραμιδόγατας αποκαλύπτουν τις σκέψεις της μόνο σε λίγους.

New Year Resolution: Blog More


Από τη σειρά "του Κτηνοτρόφου" του μοναδικού Σπύρου Δερβενιώτη

Ευτυχισμένο το 2007!

Ανάμεσα σε δώρα, πονοκεφάλους λόγο ποτού, δυσπεψίες και πολυπρόσωπες οικογενειακές μαζώξεις, η πρωτοχρονιά είθισται επίσης να φέρνει στόχους (αγγλιστί "resolutions") για το νέο έτος.

Η δική μου λίστα στόχων θα μπορούσε να χωριστεί σε δύο κατηγορίες: Στα "all time classics" και στα "new entries".

Ίσως αποκαλύψω σε επόμενο ποστ κάποιους από τους υπόλοιπους στόχους μου (αν και σιγά την πρωτοτυπία τους....). Εδώ θα αναφερθώ σε ένα new entry: Να κρατήσω συστηματικά ιστολόγιο.

Ορίστε, λοιπόν, το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, με την ελπίδα το συγκεκριμένο resolution να μην έχει την κατάληξη των αποφάσεων για δίαιτα, γυμναστική κλπ.("έλα μωρέ, από Δευτέρα...") αλλά, αντίθετα, ότι θα σταματήσω να γράφω μόνο όταν πάψω να βρίσκω θέματα ή όταν συνειδητοποιήσω οριστικά ότι οι επισκέπτες του blog θα γίνουν περισσότεροι από 0 (μηδέν) μόνο αν αρχίσει να με διαβάζει η μαμά μου...

Τι θα γράφει λοιπόν η Κεραμιδόγατα στο ιστολόγιό της; Αγνοώντας επιδεικτικά τους συμβούλους marketing που επιμένουν ότι πρέπει να επικεντρωθεί σε ένα θέμα και να εμβαθύνει σε αυτό, η Κεραμιδόγατα θα γράφει όσα της έρχονται στο μυαλό κατά τις τσάρκες της στα κεραμίδια. (Καμιά φορά η θέα από ψηλά βοηθάει να βλέπεις τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία.)

Καλή χρονιά λοιπόν σε όλους τους περιπατητές των κεραμιδιών και των ιστολογίων!